Φόρουμ
Πρώτο μου ποστάρισμα και χαιρετώ τα παλαιότερα μέλη του φόρουμ.
Είμαι ο θείος Sarastro (45... oh yes!!!, Αθήνα) και πιστός στο ρητό “Γηράσκω αεί διδασκόμενος”, μετά από 2 μακρόχρονες “σοβαρές” σχέσεις 14 συνολικά ετών, είπα να επιστρέψω στις νεανικές αταξίες, αλλά με ... επιστημονικότερο τρόπο (!)
1- Συνάντηση - Θεωρία με Canello.
Δε χρειάζεται να μπώ σε λεπτομέρειες για το πρώτο τετράωρο θεωρίας, μιας και ακολουθήθηκε η πεπατημένη (συνάντηση στην Εθν. Αμ., για καφέ προς το Γκάζι κ.λπ). Αφ' ενός ήταν μια ευκαιρία φρεσκαρίσματος των όσων έχω διαβάσει σε σχετικά πονήματα, μιας και όπως λένε είμαι 'ακουστικός τύπος', αλλά -κι αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό- έγινε πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα και ανάλυση με αρκετές προεκτάσεις, την οποία ποτέ δεν είχα μέχρι τώρα, καταφέρει να κάνω με τις AFC παρεές μου. Μια αστεία νότα: όταν με πρωτοαντίκρυσε ο Canello, βλέποντας το καπέλο 'gaucho' και την μπέρτα που συνηθίζω να φοράω το χειμώνα, νόμισε πως κάνω εφαρμογή της peacock theory, και έσπευσε να με ενημερώσει πως αυτή παρήλθε. Του εξήγησα πως εν αντιθέσει με τους περισσότερους 'στυλάτους τύπους', έχω ένα στοιχειώδες savoir vivre και συνηθίζω να βγάζω το καπέλο μου σε εσωτερικούς χώρους και ειδικά ενώπιον κυριών! Πέραν της πλάκας πάντως, βγήκε το ενδιαφέρον συμπέρασμα πως το peacocking είναι παρακινδυνευμένο για τον εξής βασικό λόγο: αν αποτύχουν οι προσεγγίσεις ενός “παγωνιού”, η ιδιόρρυθμη εμφάνισή του, μιας και ήδη τραβά βλέμματα, θα ρίξει ακόμη περισσότερο το social proof του. Είναι αξιοσημείωτη η λογική με την οποία δομεί το Παιχνίδι του ο Canello (θετικός επιστήμων, γαρ).
Δυστυχώς η βραδιά δεν προσφέροταν για σαρτζάρισμα και αποφασίσαμε να κανονίσουμε άλλο τετράωρο, άλλο βράδυ, για πρακτική.
Συμβουλή προς επίδοξους μαθητές: Καλό είναι να έχετε πάει διαβασμένοι από πριν, ο Canello είναι απαιτητικός!
2- Sarging Πανόρμου.
Συναντηθήκαμε κατά τις 10.30 σε γνωστό μπαράκι της Πανόρμου. Πήγαινα εκεί κατά τo παρελθόν με συμφοιτητές, αλλά δεν είχαμε αποτολμήσει ποτέ να “κάνουμε παιχνίδι” (AFC). Η αρχική αυτοπεποίθηση, βασιζόμενη στο κύρος της ηλικίας (τρομάρα μας) και το στυλ, εξανεμίστηκε απότομα μόλις διαπίστωσα πως -για τα δικά μου κριτήρια τουλάχιστον- τα γυναικεία σετ στο μαγαζί δεν έπεφταν κάτω από το 8! Ο Canello με καθησύχασε, λέγοντάς μου πως στις νέες ηλικίες η ομορφιά των κοριτσιών είναι πλέον τόσο δεδομένη που σε κανέναν δεν κάνει εντύπωση - απόλυτα σωστός όπως διαπίστωσα και στη συνέχεια. Μετά από ένα τεταρτάκι χαλαρής συζήτησης, ο Canello έκανε ένα πρώτο παραδειγματικό άνοιγμα σε 2πλό σετ (8 – 81/2) που κάθονταν κοντά μας. Μου είπε να παραμείνω στη θέση μου και να παρακολουθώ διακριτικά. Η αλληλεπίδραση έδειχνε απίστευτα θετική, αν και ένοιωσα κάτι μικρά τσιμπήματα άγχους όταν είδα πως που και που, έστρεφαν τα κεφάλια προς το μέρος μου χαμογελώντας, σαν να συζητούσαν κάτι που με αφορούσε και εγώ το αγνοώ. Λιγα λεπτά μετά, ο Canello επέστρεψε στον πάγκο και από την έκφρασή του κατάλαβα πως είχε ήδη μπει σε state. Μου εξήγησε πως τις άνοιξε με τη γνωστή ατάκα του χωρισμού με sms, και γι αυτό με κοίταζαν. Μετά επεκτάθηκε σε γενικότερη συζήτηση ρίχνοντας πολαπλά θεματικά άγκιστρα, αλλά τις άφησε τόσο γρήγορα για να προχωρήσουμε σε νέα σετ, σε άλλο σημείο του μαγαζιού. Ενδιαφέρον: του είπαν πως: “...μπράβο του, κάνει πολύ καλά και μιλάει σε άγνωστες κοπέλες, γιατί πια κανείς δεν πλησιάζει...”, και τα σχετικά.
Μεταφερθήκαμε σε άλλο σημείο, όπου έπαιζαν 3 σετ: Ένα 2πλό, ολίγον χάλια (6 μετά βίας και γύρω στα 35-40, κακοντυμένες), ένα 3πλο (20άρες - 8 ,9,9) και ένα ακόμη καυτό 2πλό (25άρες -καθαρά 8άρια – Ξανθιά, Μελαχρινή). Ήταν η σειρά μου να ανοίξω και το Α.Α. μου χτυπούσε στο πορτοκαλί. Αποφάσισα να ανοίξω τις ασχημούλες, μιας και ήταν στο ηλικιακό μου γκρουπ, λέγοντας μέσα μου: “Τι, διάολο θα μιλάμε τουλάχιστον την 'ίδια γλώσσα'”, χρησιμοποιώντας το ίδιο line (sms χωρισμός). Άμεσο ρετζεκτάρισμα και απόλυτα αρνητικές. Φαρμακερά βλέμματα, που διέκοψα την ενδιαφέρουσα συνομιλία τους και απάντηση περίπου: “Δε μπα να χωρίσει όπως γουστάρει, εμάς τι μας κόφτει; συμβουλευτική ζευγαριών κάνουμε;”. Περιέργως, η αντίδρασή τους αντί να με πτοήσει μου... ανέβασε απότομα τη διάθεση, μιας και η όλη κατάσταση με έκανε να αισθάνομαι πως παίζω σε κανονική κωμωδία! Γυρίζω στη βάση και πέφτει το γέλιο της αρκούδας.
Επόμενο σετ: το 2πλο (Ξανθιά & Μελαχρινή). Σπεύδω και ανοίγω με την ίδια ατάκα: απίστευτα θετικές από την πρώτη στιγμή! Πιάνουμε το μπλα μπλα, δε θυμάμαι τι λέγαμε, κάποια στιγμή με ρωτούν τι ζώδιο είμαι (ΙΟΙ???).
“Αεροναύτης”, τους απαντώ σουρεαλιστικά.
“Έλααα... Τι ζώδιο είσαι;”
“Καλά, στην εποχή μας κι ακόμα πιστεύετε στα ζώδια και σας νόμιζα διαβασμένα κορίτσια...” (των ανθρωπιστικών σπουδών αμφότερες)
“Έλααα.... Με τι ασχολείσαι; πες μας...” (ΙΟΙ???)
“Δάσκαλος του Kama Sutra”
“Το βρήκα: είσαι συγγραφέας!”, πετάγεται ξαφνικά η Μελαχρινή. Έξυπνο κορίτσι πράγματι, και με ένα μίνι που ανάσταινε και μούμια. Στο σημείο εκείνο τις άφησα απότομα και πήγα στη βάση, όπου έβγαλα από τη μέσα τσέπη της καμπαρντίνας μου ένα αντίτυπο από το βιβλιαράκι με διηγήματά μου, που εκδόθηκε προσφάτως και έτυχε να το έχω μαζί μου για άσχετους λόγους. (Να διευκρινίσω πως δεν είμαι συγγραφέας, απλά κυκλοφόρησε λόγω προσωπικής φιλίας με έναν εκδότη από την παρέα μου για πλάκα). Επιστρέφω σε αυτές και το ρίχνω στο τραπέζι (μάλλον υπερβολικό DHV, αλλά κόλλαγε απίστευτα στην περίπτωση). Τρελάθηκαν κανονικά. Εντός ολίγου ήρθε και ο Canello με την ατάκα “Μου κλέψατε το φίλο μου” και η παρέα έδεσε. Δυστυχώς όταν, προφασιζόμενος πως δεν έχουμε πολύ χρόνο θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, εκεί κόλλησαν και προτίμησαν ένα γενικό και αόριστο ραντεβού σε ένα άλλο ήσυχο μπαρ, όπου τυχαίνει και είμαι τακτικός θαμώνας και, όπως είπαν, συχνάζουν κι αυτές [:-((( άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες, τεσπα...]. Καθώς τις αποχαιρετούσαμε, η Μελαχρινή μου έκανε και μία ερώτηση η οποία κατά τη γνώμη μου ήταν τεστ: “Τι σε έκανε να απευθυνθείς ΕΙΔΙΚΑ σε εμάς; κι όχι σε εκείνες, πχ...”, δείχνοντάς μου το 3πλο σετ. Εκεί κώλωσα λίγο και το έκαψα με άτοπο κοπλιμέντο: “Μην το ψάχνετε, η ευφυία είναι σαν την ομορφιά, αλλά διαβάζεται πιο πολύ στο βλέμμα...”. Τους χάρισα και το βιβλίο με μια αφιέρωση σεντόνι, και φύγαμε για τα επόμενα. Αργότερα ο Canello με ενημέρωσε πως είχα μείνει... τρία τέταρτα στο σετ! (Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν αυτό είναι δόκιμο).
Το επόμενο ήταν ένα πολύ θορυβώδες μπαρ με πολλά σκοτάδια, δυνατή μουσική, πολλές καβάντζες, σχεδόν στα όρια του club. Ανοίξαμε σχεδόν όλα τα σετ (4 περ.) χωρίς να καταλήξουμε σε number close, δεν ήταν άλλωστε αυτός ο σκοπός, αλλά περισσότερο να ανεβάσουμε την ενέργειά μας κι άλλο “οργώνοντας”. Εκεί έκανα το ατόπημα να μπω σε ένα σετ του Canello πολύ βιαστικά (5 πρώτα λεπτά, νομίζω), με αποτέλεσμα να το κάψω, όπως μου εξήγησε.
Τέλος, κατά τις 3 ξημερώματα αράξαμε σε ένα πιο ήσυχο και σχεδόν άδειο μπαρ, με πολλούς ανεξάρτητους χώρους για να κάνουμε απολογισμό και εκεί ήρθε το επιστέγασμα! Καθώς συζητούσαμε, εντοπίσαμε ένα 2πλο σετ, καθαρά 8άρια, στο βάθος κοντά στον κεντρικό πάγκο. Ο Canello επέμενε να πάω για ένα τελευταίο άνοιγμα, αλλά το γεγονός πως ο χώρος ήταν πιο φωτεινός με έκανε να αισθάνομαι εκτεθειμένος σε άσχετα βλέμματα... Παρ' όλη την εσωτερική πίεση, μέτρησα 1,2,3, είπα: “Ο Θεός βοηθός” και έσπευσα. Πάλι η αντίδραση απόλυτα θετική!!! Στο σωστό χρόνο κατέφθασε κι ο Canello, έγινε καλή κουβέντα (χωρίς εν τούτοις ερωτικής φύσεως υποννοούμενα, αν δεν απατώμαι), μάλιστα η μία από τις δύο (στόχος μου) είναι στον ίδιο επαγγελματικό χώρο με μένα! Η ανταλλαγή τηλεφώνων ήρθε πολύ φυσικά και τις αποχαιρετήσαμε στο σωστό χρόνο επίσης*.
Στο δρόμο πριν επιστρέψουμε στα σπίτια μας ο Canello έκανε ένα τελικό resumee, μου είπε πως η προσεγγίσεις μου έχουν το καλό πως δεν είναι “απειλητικές”, αν θυμάμαι καλά όμως, το πολύ χαμογελαστό στυλάκι μου οδηγεί τα πράγματα σε φιλικό και όχι σεξουαλικό level... Επίσης, έχω ένα θέμα ηλικιακό (μπα... ούτε που μου φαίνεται, για 35άρη με περνούν), και πρέπει να πέσει και η καταραμένη, χρόνια μπυροκοιλιά...
Τέλος πάντων, προσωπικά διαπιστώνω πως υπάρχουν κρυμμένες πλευρές της κοινωνικής δυναμικής και της αλληλεπίδρασης αρσενικού - θυλικού που οι περισσότεροι αγνοούμε και είναι -αν μη τι άλλο- ενδιαφέρουσες έστω και μόνο για το Παιχνίδι αυτό καθ' αυτό, χωρίς αναγκαστικό σκοπό, ντε και καλά το sex πάντα – ίσως κάτι σαν συναισθηματικό σκάκι, πως αλλοιώς να το διατυπώσω;..
Δε μετάνοιωσα για την απόφασή μου να ασχοληθώ (γηράσκω αεί διδασκόμενος) και ευχαριστώ κι από εδώ τον Canello και φυσικά το Σπύρο, για την ωραία προσπάθεια να εισαχθεί το Game και στη μίζερη χώρα μας.
Περιμένουμε τώρα τη δεύτερη εξόρμηση Δάσκαλε!
*Τη συγκεκριμένη την πήρα τηλέφωνο δυο μέρες μετά, αλλά δεν το σήκωσε και εγκατέλειψα. Μάλλον έχω πολλά να μάθω περι phone game. Αλλά αυτά είναι άσχετα, περισσότερο για αναφορές πεδίου.
Είμαι ο θείος Sarastro (45... oh yes!!!, Αθήνα) και πιστός στο ρητό “Γηράσκω αεί διδασκόμενος”, μετά από 2 μακρόχρονες “σοβαρές” σχέσεις 14 συνολικά ετών, είπα να επιστρέψω στις νεανικές αταξίες, αλλά με ... επιστημονικότερο τρόπο (!)
1- Συνάντηση - Θεωρία με Canello.
Δε χρειάζεται να μπώ σε λεπτομέρειες για το πρώτο τετράωρο θεωρίας, μιας και ακολουθήθηκε η πεπατημένη (συνάντηση στην Εθν. Αμ., για καφέ προς το Γκάζι κ.λπ). Αφ' ενός ήταν μια ευκαιρία φρεσκαρίσματος των όσων έχω διαβάσει σε σχετικά πονήματα, μιας και όπως λένε είμαι 'ακουστικός τύπος', αλλά -κι αυτό είναι για μένα το πιο σημαντικό- έγινε πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα και ανάλυση με αρκετές προεκτάσεις, την οποία ποτέ δεν είχα μέχρι τώρα, καταφέρει να κάνω με τις AFC παρεές μου. Μια αστεία νότα: όταν με πρωτοαντίκρυσε ο Canello, βλέποντας το καπέλο 'gaucho' και την μπέρτα που συνηθίζω να φοράω το χειμώνα, νόμισε πως κάνω εφαρμογή της peacock theory, και έσπευσε να με ενημερώσει πως αυτή παρήλθε. Του εξήγησα πως εν αντιθέσει με τους περισσότερους 'στυλάτους τύπους', έχω ένα στοιχειώδες savoir vivre και συνηθίζω να βγάζω το καπέλο μου σε εσωτερικούς χώρους και ειδικά ενώπιον κυριών! Πέραν της πλάκας πάντως, βγήκε το ενδιαφέρον συμπέρασμα πως το peacocking είναι παρακινδυνευμένο για τον εξής βασικό λόγο: αν αποτύχουν οι προσεγγίσεις ενός “παγωνιού”, η ιδιόρρυθμη εμφάνισή του, μιας και ήδη τραβά βλέμματα, θα ρίξει ακόμη περισσότερο το social proof του. Είναι αξιοσημείωτη η λογική με την οποία δομεί το Παιχνίδι του ο Canello (θετικός επιστήμων, γαρ).
Δυστυχώς η βραδιά δεν προσφέροταν για σαρτζάρισμα και αποφασίσαμε να κανονίσουμε άλλο τετράωρο, άλλο βράδυ, για πρακτική.
Συμβουλή προς επίδοξους μαθητές: Καλό είναι να έχετε πάει διαβασμένοι από πριν, ο Canello είναι απαιτητικός!
2- Sarging Πανόρμου.
Συναντηθήκαμε κατά τις 10.30 σε γνωστό μπαράκι της Πανόρμου. Πήγαινα εκεί κατά τo παρελθόν με συμφοιτητές, αλλά δεν είχαμε αποτολμήσει ποτέ να “κάνουμε παιχνίδι” (AFC). Η αρχική αυτοπεποίθηση, βασιζόμενη στο κύρος της ηλικίας (τρομάρα μας) και το στυλ, εξανεμίστηκε απότομα μόλις διαπίστωσα πως -για τα δικά μου κριτήρια τουλάχιστον- τα γυναικεία σετ στο μαγαζί δεν έπεφταν κάτω από το 8! Ο Canello με καθησύχασε, λέγοντάς μου πως στις νέες ηλικίες η ομορφιά των κοριτσιών είναι πλέον τόσο δεδομένη που σε κανέναν δεν κάνει εντύπωση - απόλυτα σωστός όπως διαπίστωσα και στη συνέχεια. Μετά από ένα τεταρτάκι χαλαρής συζήτησης, ο Canello έκανε ένα πρώτο παραδειγματικό άνοιγμα σε 2πλό σετ (8 – 81/2) που κάθονταν κοντά μας. Μου είπε να παραμείνω στη θέση μου και να παρακολουθώ διακριτικά. Η αλληλεπίδραση έδειχνε απίστευτα θετική, αν και ένοιωσα κάτι μικρά τσιμπήματα άγχους όταν είδα πως που και που, έστρεφαν τα κεφάλια προς το μέρος μου χαμογελώντας, σαν να συζητούσαν κάτι που με αφορούσε και εγώ το αγνοώ. Λιγα λεπτά μετά, ο Canello επέστρεψε στον πάγκο και από την έκφρασή του κατάλαβα πως είχε ήδη μπει σε state. Μου εξήγησε πως τις άνοιξε με τη γνωστή ατάκα του χωρισμού με sms, και γι αυτό με κοίταζαν. Μετά επεκτάθηκε σε γενικότερη συζήτηση ρίχνοντας πολαπλά θεματικά άγκιστρα, αλλά τις άφησε τόσο γρήγορα για να προχωρήσουμε σε νέα σετ, σε άλλο σημείο του μαγαζιού. Ενδιαφέρον: του είπαν πως: “...μπράβο του, κάνει πολύ καλά και μιλάει σε άγνωστες κοπέλες, γιατί πια κανείς δεν πλησιάζει...”, και τα σχετικά.
Μεταφερθήκαμε σε άλλο σημείο, όπου έπαιζαν 3 σετ: Ένα 2πλό, ολίγον χάλια (6 μετά βίας και γύρω στα 35-40, κακοντυμένες), ένα 3πλο (20άρες - 8 ,9,9) και ένα ακόμη καυτό 2πλό (25άρες -καθαρά 8άρια – Ξανθιά, Μελαχρινή). Ήταν η σειρά μου να ανοίξω και το Α.Α. μου χτυπούσε στο πορτοκαλί. Αποφάσισα να ανοίξω τις ασχημούλες, μιας και ήταν στο ηλικιακό μου γκρουπ, λέγοντας μέσα μου: “Τι, διάολο θα μιλάμε τουλάχιστον την 'ίδια γλώσσα'”, χρησιμοποιώντας το ίδιο line (sms χωρισμός). Άμεσο ρετζεκτάρισμα και απόλυτα αρνητικές. Φαρμακερά βλέμματα, που διέκοψα την ενδιαφέρουσα συνομιλία τους και απάντηση περίπου: “Δε μπα να χωρίσει όπως γουστάρει, εμάς τι μας κόφτει; συμβουλευτική ζευγαριών κάνουμε;”. Περιέργως, η αντίδρασή τους αντί να με πτοήσει μου... ανέβασε απότομα τη διάθεση, μιας και η όλη κατάσταση με έκανε να αισθάνομαι πως παίζω σε κανονική κωμωδία! Γυρίζω στη βάση και πέφτει το γέλιο της αρκούδας.
Επόμενο σετ: το 2πλο (Ξανθιά & Μελαχρινή). Σπεύδω και ανοίγω με την ίδια ατάκα: απίστευτα θετικές από την πρώτη στιγμή! Πιάνουμε το μπλα μπλα, δε θυμάμαι τι λέγαμε, κάποια στιγμή με ρωτούν τι ζώδιο είμαι (ΙΟΙ???).
“Αεροναύτης”, τους απαντώ σουρεαλιστικά.
“Έλααα... Τι ζώδιο είσαι;”
“Καλά, στην εποχή μας κι ακόμα πιστεύετε στα ζώδια και σας νόμιζα διαβασμένα κορίτσια...” (των ανθρωπιστικών σπουδών αμφότερες)
“Έλααα.... Με τι ασχολείσαι; πες μας...” (ΙΟΙ???)
“Δάσκαλος του Kama Sutra”
“Το βρήκα: είσαι συγγραφέας!”, πετάγεται ξαφνικά η Μελαχρινή. Έξυπνο κορίτσι πράγματι, και με ένα μίνι που ανάσταινε και μούμια. Στο σημείο εκείνο τις άφησα απότομα και πήγα στη βάση, όπου έβγαλα από τη μέσα τσέπη της καμπαρντίνας μου ένα αντίτυπο από το βιβλιαράκι με διηγήματά μου, που εκδόθηκε προσφάτως και έτυχε να το έχω μαζί μου για άσχετους λόγους. (Να διευκρινίσω πως δεν είμαι συγγραφέας, απλά κυκλοφόρησε λόγω προσωπικής φιλίας με έναν εκδότη από την παρέα μου για πλάκα). Επιστρέφω σε αυτές και το ρίχνω στο τραπέζι (μάλλον υπερβολικό DHV, αλλά κόλλαγε απίστευτα στην περίπτωση). Τρελάθηκαν κανονικά. Εντός ολίγου ήρθε και ο Canello με την ατάκα “Μου κλέψατε το φίλο μου” και η παρέα έδεσε. Δυστυχώς όταν, προφασιζόμενος πως δεν έχουμε πολύ χρόνο θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, εκεί κόλλησαν και προτίμησαν ένα γενικό και αόριστο ραντεβού σε ένα άλλο ήσυχο μπαρ, όπου τυχαίνει και είμαι τακτικός θαμώνας και, όπως είπαν, συχνάζουν κι αυτές [:-((( άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες, τεσπα...]. Καθώς τις αποχαιρετούσαμε, η Μελαχρινή μου έκανε και μία ερώτηση η οποία κατά τη γνώμη μου ήταν τεστ: “Τι σε έκανε να απευθυνθείς ΕΙΔΙΚΑ σε εμάς; κι όχι σε εκείνες, πχ...”, δείχνοντάς μου το 3πλο σετ. Εκεί κώλωσα λίγο και το έκαψα με άτοπο κοπλιμέντο: “Μην το ψάχνετε, η ευφυία είναι σαν την ομορφιά, αλλά διαβάζεται πιο πολύ στο βλέμμα...”. Τους χάρισα και το βιβλίο με μια αφιέρωση σεντόνι, και φύγαμε για τα επόμενα. Αργότερα ο Canello με ενημέρωσε πως είχα μείνει... τρία τέταρτα στο σετ! (Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν αυτό είναι δόκιμο).
Το επόμενο ήταν ένα πολύ θορυβώδες μπαρ με πολλά σκοτάδια, δυνατή μουσική, πολλές καβάντζες, σχεδόν στα όρια του club. Ανοίξαμε σχεδόν όλα τα σετ (4 περ.) χωρίς να καταλήξουμε σε number close, δεν ήταν άλλωστε αυτός ο σκοπός, αλλά περισσότερο να ανεβάσουμε την ενέργειά μας κι άλλο “οργώνοντας”. Εκεί έκανα το ατόπημα να μπω σε ένα σετ του Canello πολύ βιαστικά (5 πρώτα λεπτά, νομίζω), με αποτέλεσμα να το κάψω, όπως μου εξήγησε.
Τέλος, κατά τις 3 ξημερώματα αράξαμε σε ένα πιο ήσυχο και σχεδόν άδειο μπαρ, με πολλούς ανεξάρτητους χώρους για να κάνουμε απολογισμό και εκεί ήρθε το επιστέγασμα! Καθώς συζητούσαμε, εντοπίσαμε ένα 2πλο σετ, καθαρά 8άρια, στο βάθος κοντά στον κεντρικό πάγκο. Ο Canello επέμενε να πάω για ένα τελευταίο άνοιγμα, αλλά το γεγονός πως ο χώρος ήταν πιο φωτεινός με έκανε να αισθάνομαι εκτεθειμένος σε άσχετα βλέμματα... Παρ' όλη την εσωτερική πίεση, μέτρησα 1,2,3, είπα: “Ο Θεός βοηθός” και έσπευσα. Πάλι η αντίδραση απόλυτα θετική!!! Στο σωστό χρόνο κατέφθασε κι ο Canello, έγινε καλή κουβέντα (χωρίς εν τούτοις ερωτικής φύσεως υποννοούμενα, αν δεν απατώμαι), μάλιστα η μία από τις δύο (στόχος μου) είναι στον ίδιο επαγγελματικό χώρο με μένα! Η ανταλλαγή τηλεφώνων ήρθε πολύ φυσικά και τις αποχαιρετήσαμε στο σωστό χρόνο επίσης*.
Στο δρόμο πριν επιστρέψουμε στα σπίτια μας ο Canello έκανε ένα τελικό resumee, μου είπε πως η προσεγγίσεις μου έχουν το καλό πως δεν είναι “απειλητικές”, αν θυμάμαι καλά όμως, το πολύ χαμογελαστό στυλάκι μου οδηγεί τα πράγματα σε φιλικό και όχι σεξουαλικό level... Επίσης, έχω ένα θέμα ηλικιακό (μπα... ούτε που μου φαίνεται, για 35άρη με περνούν), και πρέπει να πέσει και η καταραμένη, χρόνια μπυροκοιλιά...
Τέλος πάντων, προσωπικά διαπιστώνω πως υπάρχουν κρυμμένες πλευρές της κοινωνικής δυναμικής και της αλληλεπίδρασης αρσενικού - θυλικού που οι περισσότεροι αγνοούμε και είναι -αν μη τι άλλο- ενδιαφέρουσες έστω και μόνο για το Παιχνίδι αυτό καθ' αυτό, χωρίς αναγκαστικό σκοπό, ντε και καλά το sex πάντα – ίσως κάτι σαν συναισθηματικό σκάκι, πως αλλοιώς να το διατυπώσω;..
Δε μετάνοιωσα για την απόφασή μου να ασχοληθώ (γηράσκω αεί διδασκόμενος) και ευχαριστώ κι από εδώ τον Canello και φυσικά το Σπύρο, για την ωραία προσπάθεια να εισαχθεί το Game και στη μίζερη χώρα μας.
Περιμένουμε τώρα τη δεύτερη εξόρμηση Δάσκαλε!
*Τη συγκεκριμένη την πήρα τηλέφωνο δυο μέρες μετά, αλλά δεν το σήκωσε και εγκατέλειψα. Μάλλον έχω πολλά να μάθω περι phone game. Αλλά αυτά είναι άσχετα, περισσότερο για αναφορές πεδίου.
Και αν διαβασα καλα αυτην που πηρες το επεζε δυσκολη!!!
